بررسی چگونگی انتقال نقش معلم از انتقال دهنده دانش به تسهیل گر فرایند یادگیری

تحولات بنیادین در نظریه های یادگیری و نیازهای متغیر جوامع امروزی موجب بازتعریف نقش سنتی معلم در نظام های آموزشی شده اند. معلم که پیش تر نقش اصلی اش انتقال مستقیم اطلاعات به فراگیران بود، در رویکردهای نوین به عنوان تسهیل گر یادگیری شناخته می شود؛ فردی که نه تنها دانش را منتقل نمی کند بلکه با طراحی موقعیت های یادگیری معنادار، دانش آموزان را به تفکر، تعامل، کشف و خودآموزی سوق می دهد. این تغییر رویکرد، بر پایه نظریه هایی همچون سازنده گرایی، یادگیری مشارکتی، و خودتنظیمی استوار است که در آن ها تاکید بر یادگیری فعال، نقش موثر زمینه، و اهمیت تجربه زیسته فرد در فرایند یادگیری است.در این مقاله مروری، با بررسی نظام مند منابع علمی معتبر، سیر تحول نقش معلم در بافت جهانی و پیامدهای آن در کلاس های درس تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد که کشورهایی که در نظام آموزشی خود گذار موفقی از نقش معلم به عنوان سخن ران به تسهیل گر داشته اند، در ارتقای انگیزه، خلاقیت و استقلال دانش آموزان توفیق بیشتری یافته اند. همچنین چالش هایی نظیر کمبود آموزش تخصصی برای معلمان، مقاومت فرهنگی در برابر تغییر نقش ها، و فشار برنامه ریزی درسی نیز بررسی شده است.در مجموع، پذیرش و اجرای نقش تسهیل گر برای معلمان مستلزم بازنگری در سیاست های آموزشی، طراحی دوره های تربیت حرفه ای، و توسعه زیرساخت های لازم برای یادگیری فعال است. این مقاله بر ضرورت تغییر نگرش نهادی نسبت به نقش معلم در عصر حاضر تاکید می ورزد و راهکارهایی مبتنی بر پژوهش های معتبر برای تسهیل این گذار پیشنهاد می دهد.

کلیدواژه ها:

نقش معلم ، تسهیل گر یادگیری ، سازنده گرایی ، یادگیری فعال ، تحول آموزشی ، استقلال یادگیری