انیمیت فرم

بررسی مفهوم “معماری پویا” و تاثیرات نوین آن بر طراحی معماری می پردازد. معماری پویا به عنوان نمادی از جامعه ای شاداب و سالم معرفی شده است که در آن فعالیت های جمعی و تعاملات اجتماعی در مرکز توجه قرار دارند. همچنین به تحولات تاریخی معماری ایرانی و ضرورت شناخت فرم ها و نوع های مختلف آن اشاره می شود. همزمان، ورود فناوری های دیجیتال و الکترونیکی به عرصه ی معماری و تاثیر آن بر فرآیند طراحی و فرم دهی مورد بررسی قرار می گیرد. معماری امروز به سمت رویکردهایی مانند طراحی پارامتریک و الگوریتمیک حرکت کرده و این تغییرات ناشی از نیاز به نوآوری و پاسخگویی به چالش های محیط زیست است. در نهایت، تاکید بر این است که علم، فرم را به عنوان ابزاری برای بیان نظام های ارزشی فرهنگی معرفی می کند و این موضوع در خلق معماری مدرن نقش به سزایی دارد.درک این بینش ها بر ماهیت چندوجهی معماری تاکید می کند، زیرا با تکامل پویا خود از طریق لنزهای تاریخی، فرهنگی، تکنولوژیکی و اکولوژیکی دست و پنجه نرم می کند. گذار از معماری ایستا به پویا، تجسم یک تغییر گسترده تر در نحوه تعامل جوامع با محیط های ساخته شده خود است و نشان دهنده یک تکامل تازه به سمت شیوه های معماری جامع و نوآورانه است.

کلیدواژه ها:

انیمیت فرم ، فرم پویا ، احساس فرم