تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی، بی تمرینی و بازتمرینی بر سطوح سرمی مایونکتین و FGF-۲۱ مردان میانسال

زمینه و هدف: با توجه به سنتز و آزادسازی میوکین ها از بافت عضلانی در جریان اجرای تمرینات ورزشی و ارتباط میوکین ها با توسعه قدرت و افزایش حجم عضلانی، هدف از مطالعه حاضر بررسی یک دوره تمرین مقاومتی، بی-تمرینی و بازتمرینی بر سطح سرمی مایونکتین و FGF-۲۱ مردان میانسال بود. روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی تعداد ۲۰ مرد میانسال با دامنه سنی ۵۰-۳۵ سال انتخاب و بطور تصادفی به ۲ گروه تمرین (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‎های گروه تمرینی ۳ ماه تمرین مقاومتی، ۶ ماه بی تمرینی و ۳ ماه بازتمرینی را تجربه کردند. خونگیری در دو گروه تمرین و کنترل در ۴ مرحله گرفته شد. همچنین، اندازه گیری سطح سرمی مایونکتین و FGF۲۱ با استفاده از روش الایزا انجام شد. داده ها به کمک آزمون آماری آزمون تحلیل واریانس با اندازه مکرر در سطح معنی داری ۰۵/۰ P< تجزیه تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد سطوح سرمی مایونکتین و FGF-۲۱ در مرحله بعد از تمرین و بعد از بازتمرینی نسبت به قبل از تمرین و پایان بی تمرینی به طور معنی داری افزایش داشت. علاوه بر این سطوح سرمی مایونکتین وFGF۲۱ بعد از بازتمرینی نسبت به بعد از تمرین افزایش یافت اما معنادار نبود. بعلاوه، در گروه کنترل سطوح سرمی مایونکتین و FGF-۲۱ در هیچکدام از مراحل تغییر معنی دار مشاهده نشد۰۵/۰ P<. نتیجه گیری: به نظر می رسد، بازتمرینی ممکن است منجر به تنظیم افزایشی سایتوکاینها شود که می تواند به عنوان ابزاری مناسب برای تسریع فرآیند هیپرتروفی و مهار آتروفی در زمان آسیب یا سالمندی باشد.

کلیدواژه ها:

: تمرین مقاومتی ، بی تمرینی ، بازتمرینی ، مایونکتین ، فاکتور رشد فیبروبلاست ۲۱