مقایسه روش های تجربی و داده مبنا در برآورد تبخیر و تعرق مرجع در شهر زاهدان

فرایند تبخیر و تعرق برای ارزیابی و بررسی پدیده های هیدرولوژیکی و در مسائل مربوط به نحوه مدیریت منابع آب در کشاورزی یک پارامتر مهم می باشد. در این تحقیق ۱۲ پارامتر هواشناسی مربوط به ایستگاه هواشناسی زاهدان شامل دمای حداقل، دمای حداکثر، میانگین دما، حداقل رطوبت، حداکثر رطوبت، میانگین رطوبت، میزان بارندگی، میزان تبخیر، ساعت آفتابی، سمت باد، حداکثر سرعت باد و میانگین سرعت باد مورد استفاده قرارگرفتند. برای برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل از روش های شبکه عصبی مصنوعی، K-نزدیک ترین همسایگی و روش های تجربی پریستلی-تیلور، هارگریوز-سامانی، تورنت وایت و پنمن استفاده شد. آماره های R۲ ، MAE و RMSE برای مقایسه مقادیر تبخیروتعرق پتانسیل محاسبه شده نسبت به مقادیر مشاهداتی تبخیر و تعرق پتانسیل به دست آمده از تشتک تبخیر ( با اعمال ضریب تشتک ۸/۰) مورد استفاده قرار گرفتند. بر اساس شاخص های سه گانهMAE ، RMSE و R۲ روش هایANN و تورنت-وایت به ترتیب بهترین و بدترین عملکرد را در برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل درایستگاه هواشناسی زاهدان نشان دادند. در بین روش های تجربی نیز روش هارگریوز-سامانی عملکرد بهتری از خود نشان داد. بر اساس نتایج ارزیابی، روش های داده مبنا دارای دقت بیشتری نسبت به روش های تجربی در تعیین تبخیر و تعرق پتانسیل می باشند.

کلیدواژه ها:

پنمن ، تبخیر و تعرق پتانسیل ، زاهدان ، شبکه عصبی مصنوعی ، نزدیک ترین همسایگی