مطالعه ظرفیت زن بودن براساس تجربه زیسته زنان ایرانی و با تاکید برابعاد اجتماعی- فرهنگی

هدف: الگوهای زنانه و مردانه بر اساس هر فرهنگی و هر زمانی متغیر است. این در حالیست که بیشتر آن چه ما می دانیم مربوط به فرهنگ های غربی است، بنابراین نیاز است تا پیشینه ی پژوهش ‫بر اساس تمایزات آن چه زنانه و مردانه است در فرهنگ های مختلف غنی­ ترگردد. از این­رو هدف این پژوهش شناسایی مولفه­ های زنانگی در فرهنگ ایرانی براساس تجربیات زیسته زنان ایرانی است. روش: این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از سنت پدیدارشناسی توصیفی انجام­ گردید. زنان بین سنین ۳۰ تا۴۵ سال با روش نمونه­ گیری هدفمند انتخاب شدند و مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام گرفت. همه مصاحبه­ ها ضبط و سپس خط­ به­ خط دست­نویس ­شد و در نهایت تحلیل و کدگذاری گردید. یافته­ ها: ۱۸ مصاحبه نیمه ­ساختاریافته انجام شد و از تحلیل تجارب شرکت­ کنندگان پژوهش منجر به شناسایی ۱۴۶ کد باز، ۱۴ مفهوم و ۲ مقوله اصلی در زمینه تجربیات زیسته زنان با مفهوم زنانگی شد که در این مقاله مضمون اصلی  فرهنگ و تاثیرش بر ارائه مفهوم زنانگی مخصوصا در تجربه زیسته زنان ایرانی بررسی شد. نتیجه­ گیری: درنهایت با توجه به نتایج این پژوهش می توان به این موضوع پرداخت که با تگاهی دوباره به جنسیت به جای نگریستن به دوتایی زن و مرد، از زنانگی و مردانگی حرف بزنیم، زنانگی و مردانگی ای که، هر کس به فراخور میلش و خواسته اش می تواند بهره ای از آن را داشته باشد تا بتوان از زنانگی و مردانگی چندگانه حرف زد.

کلیدواژه ها:

جنسیت ، زنانگی ، فرهنگ