تحلیل کارکرد گروه های آموزشی در ارتقای کیفیت تدریس و توسعه حرفه ای معلمان دوره آموزش عمومی

گروه های آموزشی به عنوان یکی از ساختارهای مهم درون سازمانی نظام آموزش و پرورش، نقشی کلیدی در ارتقای کیفیت تدریس و رشد حرفه ای معلمان ایفا می کنند. این گروه ها با هدف تبادل تجارب، ارتقاء سطح دانش تخصصی، یکسان سازی شیوه های تدریس، و فراهم سازی زمینه ای برای مشارکت معلمان در فرآیند تصمیم گیری آموزشی شکل گرفته اند. در دوره آموزش عمومی، به ویژه با توجه به نقش بنیادین معلم در موفقیت تحصیلی دانش آموزان، کارکرد موثر گروه های آموزشی می تواند به بهبود فرآیند یاددهی یادگیری و ارتقاء سطح کیفی نظام آموزشی منجر شود. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی تحلیلی، به بررسی نقش گروه های آموزشی در توسعه حرفه ای معلمان و تاثیر آن ها بر بهبود فعالیت های آموزشی پرداخته است. داده های این مطالعه از طریق بررسی اسناد، پژوهش های پیشین و نظرات کارشناسان آموزشی گردآوری شده است. یافته ها حاکی از آن است که گروه های آموزشی فعال، به عنوان بستری برای یادگیری مشارکتی و بازاندیشی در روش های تدریس، موجب افزایش انگیزه شغلی، خلاقیت آموزشی، و به کارگیری شیوه های نوین تدریس در کلاس می شوند. همچنین، این گروه ها در کشف و حل مسائل آموزشی، طراحی محتوای بومی، ارزشیابی همکارانه، و ارتقای هویت حرفه ای معلمان نقش بسزایی دارند. با این حال، چالش هایی نظیر عدم تخصیص زمان کافی، ضعف در ساختار سازمانی، نبود مشوق های موثر و مشارکت غیرهدفمند برخی اعضا، عملکرد این گروه ها را در برخی موارد محدود ساخته است. بنابراین، پیشنهاد می شود برای اثربخشی بیشتر گروه های آموزشی، سیاست گذاری های حمایتی، آموزش تخصصی برای سرگروه ها، و طراحی فرآیندهای بازخورد موثر در دستور کار نظام آموزشی قرار گیرد. توجه به این امر می تواند گامی موثر در مسیر تحول آموزش عمومی و توانمندسازی معلمان باشد.

کلیدواژه ها:

گروه های آموزشی ، توسعه حرفه ای معلمان ، کیفیت تدریس ، آموزش عمومی ، یادگیری مشارکتی