بررسی تاثیر اضطراب اجتماعی بر اعتماد به نفس و مشارکت در فعالیت های پرورشی

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر اضطراب اجتماعی بر اعتماد به نفس و میزان مشارکت دانش آموزان در فعالیت های پرورشی بود. با توجه به اهمیت نقش عوامل روان شناختی در فرآیند رشد تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان، این تحقیق تلاش کرد تا با تحلیل رابطه میان اضطراب اجتماعی و دو مولفه مهم روانی-رفتاری یعنی اعتماد به نفس و مشارکت در فعالیت های فوق برنامه، درک عمیق تری از چالش های موجود در محیط های آموزشی ارائه دهد. روش تحقیق، توصیفی-همبستگی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان متوسطه بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، تعداد ۳۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل سه پرسشنامه استاندارد اضطراب اجتماعی، اعتماد به نفس و مشارکت پرورشی بود که روایی و پایایی آن ها تایید گردید. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه نشان داد که اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معناداری با اعتماد به نفس و مشارکت در فعالیت های پرورشی دارد (سطح معناداری ۰.۰۵>). همچنین مشخص شد که اضطراب اجتماعی می تواند به عنوان یک عامل پیش بینی کننده منفی، موجب کاهش مشارکت دانش آموزان در برنامه های فرهنگی، هنری و اجتماعی مدرسه شود. در نتیجه گیری می توان اظهار داشت که کاهش اضطراب اجتماعی از طریق برنامه های حمایتی، آموزش مهارت های هیجانی و مشارکت فعال معلمان و خانواده ها، می تواند به افزایش اعتماد به نفس و مشارکت سازنده دانش آموزان در محیط مدرسه منجر گردد.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، اعتماد به نفس ، مشارکت پرورشی ، دانش آموزان متوسطه