تاثیر پیش تیمار بذر و نوع بسترکشت بر خصوصیات جوانه زنی و کیفیت نشای تولیدی گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum)
محل انتشار: مجله پژوهش های بذر ایران، دوره: 8، شماره: 2
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 60
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_YUS-8-2_007
تاریخ نمایه سازی: 16 اردیبهشت 1404
چکیده مقاله:
چکیده مبسوط
مقدمه: امروزه پیش تیمار بذر به طور گسترده، برای بهبود میزان جوانه زنی بذرها در تعداد زیادی از گونه های گیاهی استفاده می شود. در نتیجه پیش تیمار بذر، تغییرات مولکولی و بیوشیمیایی متعددی شامل افزایش ساخت درشت مولکول ها، فعالیت آنزیم ها و تشکیل متابولیت های مختلف رخ می دهد. فعالیت های آنزیمی و متابولیکی، ساخت پروتئین ها از جهت کمی و کیفی و فعالیت های تنفسی و تشکیل آدنوزین تری فسفات برای ساخت درشت مولکول ها، غشاها و مواد لازم برای دیواره سلولی در طول و بعد از آماده سازی بذر افزایش می یابد. هدف از این تحقیق بررسی اثر پیش تیمار بذر با برخی تیمارهای هورمونی و تغذیه ای بر بهبود خصوصیات جوانه زنی و همچنین تاثیر نوع بستر کشت بر کیفیت نشاء تولیدی گوجه فرنگی رقم کارون می باشد.
مواد و روش ها: دو آزمایش جداگانه بصورت آزمایشگاهی و گلدانی به صورت طرح کاملا تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در آزمایش اول تیمار مورد استفاده شامل پیش تیمار بذر در ۶ سطح (آب مقطر، ۲/۰ میلی مولار اسید سالیسیلیک ، ۲/۰ میلی مولار پوتریسین، ۵/۱ درصد اسید هیومیک ، ۰۳/۰ درصد سولفات روی و ۲/۰ میلی مولار نیترات پتاسیم) و در آزمایش دوم تیمارهای مورد استفاده شامل نوع بستر کشت در ۶ سطح (کوکوپیت، پرلایت، پیت ماس، ۵۰% کوکوپیت+۵۰% پرلایت ۵۰% کوکوپیت+۵۰% پیت ماس و ۵۰% پرلایت+۵۰% پیت ماس) بود.
یافته ها: تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تاثیر سطوح مختلف پیش تیمار بذر بر درصد جوانه زنی بذر و طول ریشه چه معنی دار بود. بیشترین درصد جوانه زنی بذر، به ترتیب پس از ۶ روز کاشت در تیمار ۲/۰ میلی مولار اسید سالیسیلیک معادل ۱/۹۷ درصد، بدست آمد. بیشترین وزن خشک اندام هوایی در تیمار پیت ماس معادل ۷/۱ گرم و کمترین وزن خشک اندام هوایی در تیمار پرلیت معادل ۳/۰ گرم بدست آمد. بیشترین میزان جذب عناصر معدنی (نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیوم) در بستر کشت پیت ماس مشاهده گردید. استفاده از پیت ماس در مقایسه با کوکوپیت منجر به افزایش طول گیاهچه معادل ۳/۳۱ درصد گردید.
نتیجهگیری: استفاده از تیمار ۲/۰ میلی مولار اسید سالیسیلیک و پوترسین و پس از آن اسید هیومیک در مقایسه با سولفات روی و نیترات پتاسیم درصد جوانه زنی بذر را افزایش داد. همچنین با بکاربردن پیت ماس و استفاده از تیمارهای تلفیقی پیت ماس در مقایسه با کوکوپیت و پرلیت علاوه بر افزایش جذب عناصر مختلف، باعث افزایش وزن خشک ریشه و اندام هوایی گیاه گردید.
جنبه های نوآوری:
درصد و سرعت جوانه زنی بذر گوجه فرنگی رقم کارون با کاربرد سالسیلیک اسید و پوتریسین افرایش معنی داری پیدا کرد.
پیت ماس بهترین بستر کشت برای تولید تجاری نشاء گوجه فرنگی رقم کارون می باشد.
کلیدواژه ها:
Culture medium ، Calcium ، Putrescine ، Potassium ، Salicylic acid ، بستر کشت ، پوتریسین ، پتاسیم ، سالسیلیک اسید ، کلسیم
نویسندگان
حبیب اله موذن
MSc Student of Agronomy, Department of Agronomy Yasuj Branch, Islamic Azad University, Yasuj, Iran
مهدی حسینی فرهی
Department of Horticultural Science, Yasuj Branch, Islamic Azad University, Yasuj, Iran.
اعظم امیری
PhD, Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
