رابطه بین ارزشیابی توصیفی بر کاهش اضطراب و افزایش کارایی آموزشی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین ارزشیابی توصیفی و کاهش اضطراب امتحان و افزایش کارایی آموزشی دانش آموزان در نظام آموزشی ایران انجام شد. در روش تحقیق، با بهره گیری از رویکرد مروری، متون و مقالات مرتبط شناسایی و استخراج گردید؛ سپس با تعیین معیارهای ورود و خروج، یافته ها کدگذاری و تحلیل شدند. مقایسه بازخورد توصیفی با شیوه های سنتی نشان داد که ارزیابی های صرفا عددی دانش آموزان را نمره محور می کرد و از اشتباهات درس نمی گرفتند؛ در حالی که بازخورد توصیفی با اصلاح گام به گام نقاط ضعف، ثبات مفاهیم را تسهیل نمود. یافته ها نشان دادند که ارائه بازخورد مستمر و کیفی به جای تمرکز صرف بر نمره، موجب ارتقای حس خودکارآمدی و کاهش نگرانی های پیش از آزمون می شود؛ همچنین بازخورد توصیفی مهارت های حل مسئله و خودتنظیمی یادگیری را تقویت کرد. حمایت خانوادگی و مشارکت فعال والدین، بهره مندی از بازخورد را تسهیل کرده و با کاهش اضطراب و تقویت انگیزه، به افزایش کارایی آموزشی منجر شد. در نهایت، توانمندسازی معلمان از طریق دوره های آموزشی تخصصی و استفاده از فناوری های مدیریت یادگیری بار زمانی بازخورد را کاهش داده و پذیرش فرهنگی ارزشیابی توصیفی را تسریع کرد. این نتایج حاکی از آن است که برای دستیابی به بهبود مستمر کیفیت آموزش و سلامت روان دانش آموزان، لازم است ارزشیابی توصیفی به عنوان رویکردی جامع و فراگیر در سیاست گذاری های آموزشی لحاظ گردد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، اضطراب امتحان ، کارایی آموزشی ، سلامت روان