نقش مربی پرورشی در هدایت دانش آموزان به سوی مسئولیت پذیری اجتماعی از طریق فعالیت های داوطلبانه

در جامعه آموزشی امروز، نقش مربی پرورشی تنها به برگزاری برنامه های فوق برنامه محدود نمی شود، بلکه او به عنوان تسهیل گر رشد اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی دانش آموزان، مسئولیتی بنیادین در تربیت شهروندانی آگاه، مسئول و مشارکت جو بر عهده دارد. از مهم ترین شیوه های اثربخش در این مسیر، بهره گیری از فعالیت های داوطلبانه به عنوان ابزار تربیتی است؛ فعالیت هایی که دانش آموز را به تجربه عملی ارزش هایی همچون همکاری، مسئولیت پذیری، همدلی، گذشت و احترام به دیگران سوق می دهد. مربی پرورشی از طریق الگوسازی رفتاری، طراحی برنامه های فرهنگی و اجتماعی، ایجاد فضاهای گفت وگومحور، و به کارگیری روش های انگیزشی متناسب با شرایط سنی، می تواند تاثیر عمیق و پایداری بر شکل گیری شخصیت دانش آموزان بگذارد. این اقدامات نه تنها منجر به درونی سازی ارزش های اجتماعی می شود، بلکه مهارت هایی چون تفکر انتقادی، اعتماد به نفس، تعامل موثر و حس تعلق اجتماعی را نیز در آن ها تقویت می کند. به طور کلی، تربیت از مسیر تجربه، گفتگو و مشارکت، که با هدایت مربی پرورشی محقق می شود، بستری فراهم می آورد تا دانش آموزان نه صرفا در قالب نظری، بلکه در عمل و زندگی روزمره، به شهروندانی متعهد و ارزش مدار تبدیل شوند.

کلیدواژه ها:

مربی پرورشی ، ارزش های اجتماعی ، مسئولیت پذیری ، فعالیت های داوطلبانه ، تربیت اخلاقی