نقش اضطراب و افسردگی در پیشبینی عملکرد شغلی پرستاران شهر مشهد

هدف از این مطالعه بررسی نقش اضطراب و افسردگی در پیشبینی عملکرد شغلی پرستاران شهر مشهد بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه پرستاران شهر مشهد در سال ۱۴۰۳ بودند که از بین آنها ۱۰۰ پرستار به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های اضطراب بک (۱۹۸۸)، افسردگی بک (۱۹۶۱) و عملکرد شغلی پاترسون (۱۹۷۰) را تکمیل کردند. دادهها در نرم افزار آماری SPSS-۲۷ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل رابطه بین متغیرها روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان مورد استفاده قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان داد که بین اضطراب و افسردگی با عملکرد شغلی پرستاران رابطه منفی معناداری وجود دارد (P < ۰.۰۱). همچنین اضطراب (-۰.۳۷) و افسردگی (-۰.۵۱) پیشبینی کننده عملکرد شغلی پرستاران بودند. با توجه به نتایج میتوان استنباط کرد که افزایش اضطراب و افسردگی در پرستاران می تواند به سلامت روانی و کاهش عملکرد شغلی آنها بیانجامد و کیفیت کار آنها را تحت تاثیر قرار دهد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، افسردگی ، عملکرد شغلی ، پرستاران