اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر بر رضایتمندی جنسی و بخشودگی بین فردی در زنان نابارور

ناباروری به عنوان یک مشکل جسمانی می تواند ابعاد مختلف زندگی روانی، اجتماعی و خانوادگی فرد را تحت الشعاع قرار دهد. این پژوهش با هدف اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر رضایتمندی جنسی و بخشودگی بین فردی در زنان نابارور انجام شد. پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری ۳ ماهه بود. جمعیت آماری شامل تمامی زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری رایان شهر مشهد در سال ۱۴۰۳ بود، که با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه تعداد ۴۰ نفر انتخاب و در دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گردآوری اطلاعات با پرسشنامه رضایت جنسی الرسون و همکاران (۱۹۸۸) و پرسشنامه بخشودگی بین فردی احتشام زاده و همکاران (۱۳۸۹) انجام شد. برای گروه آزمایش برنامه روان درمانی مثبت نگر در ۱۰ جلسه اجرا گردید. داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مک رر تحلیل شد. نتایج نشان داد که شرکت در برنامه روان درمانی مثبت نگر، منجر به افزایش رضایتمندی جنسی (۳۹۷/۰=۲η، ۰۸۶/۱۴=F و ۰۱۴/۰P<) و بخشودگی بین فردی (۵۱۱/۰=۲η، ۹۱۶/۱۷=F و ۰۱۰/۰P<) شده است و این تاثیرگذاری در مرحله پیگیری پایدار بود. با توجه به نتایج، متخصصان بالینی می توانند از این شیوه مداخلاتی به منظور کاهش آسیب و توانمندی روانشناختی زنان نابارور در مراکز درمان ناباروری استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبتنگر ، رضایت جنسی ، بخشودگی بین فردی ، ناباروری