بازنمایی در هنر اسلامی

هنر اسلامی تجلی نگرش های دینی و فلسفی هنرمندان اسلامی است که به وسیله قوه خیال محقق می گردد و ماهیتی معنوی دارد. محتوای بعضی از این آثار دربردارنده حقایق دینی و عرفانی است. وجود آراء در بین اندیشمندان اسلامی در نوع تفکر و سبک زندگی هنرمندان موثر واقع شده و در جهت بخشیدن به نوع بازنمایی در هنر اسلامی تاثیر گذار بوده است. هنرمند مسلمان تقلید صرف در بازنمایی عناصر و اشیاء طبیعی را برای بیان معانی مجرد و ماورای طبیعی مناسب نمی داند و از سویی دیگر باید این بار معانی که در عالم خیال و لایه های تفکرش دارد به گونه ای مجسم نماید، بنابراین به استفاده از انتزاع و نمادگرایی در بازنمایی ها پرداخته است و آن فضا و نقوش هندسی و انتزاعی مخاطب و بیننده را با خود به ورای مکان و زمان می برد، نقوش تزیینی و هندسی در هنر اسلامی به دنبال جذب نگاه مخاطب و رهنمون کردن ذهن بیننده از ظواهر مادی این جهانی به حقیقت روحانی زیربنای آن است. این پژوهش سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که بازنمایی در هنر اسلامی چگونه است؟ هنر اسلامی بیش از هر چیز در وجود مسجد متجلی است، قالب ویژه آن هنر انتزاعی است. هندسه و تزئین یکی از ارکان مهم در بازنمایی مفاهیم متعالی در بنای مسجد است. توجه مسلمانان به هندسه نقوش در ساختارهای منظم هنری برگرفته از خلقت خداوند و نظم موجود در طبیعت است و به نوعی بازنمایی رازهای طبیعت می باشد و رهنمودی به عوالم متعالی هستی است. چهارچوب نظری این پژوهش را، نظریات فلاسفه اسلامی و اندیشمندان سنتگرا در باب هنر اسلامی شکل می دهد. گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

هنر اسلامی ، بازنمایی ، قوه خیال