خوانش و تطبیق مفهوم فرم در آرای سنت گرایان و تاتارکیهویچ در معماری میدان نقشجهان اصفهان

فرم در هنر و بهویژه در معماری یکی از مفاهیمی است که از دیرباز موردمطالعه قرارگرفته است. در این پژوهش با استفاده از روش تفسیری و تحلیلمحتوا و با استناد به منابع کتابخانه ای، تطبیق مفهوم فرم در آرای سنتگرایان و آرای تاتارکیه ویچ در معماری میدان نقشجهان اصفهان مورد مطالعه قرارگرفته است. هدف از این پژوهش تطبیق دیدگاه مادی گرایانه و دیدگاه سنتی در ساختار میدان نقشجهان است. سوالی که پیش روی ماست این است که آیا فرم در معماری میدان نقشجهان که یکی ا ز آثار بیبدیل معماری اسلامی است از مفاهیم فرمی هنر غرب و همچنین آرای سنتگرایان بهرهگرفته است یا خیر. فرض ما بر این است که مفهوم فرم در معماری میدان نقش»ب« و»الف« هایجهان با آرای سنتگرایان و معماری اسلامی مطابقت دارد؛ زیرا در غیر این صورت فضایی چنین مطلوب برای جهانیان پدیدنمی آمد. در این پژوهش ابتدا به تعریف کلی فرم پرداخته شده است، پس از آن مفهوم فرم در هنر دینی و سپس مفهوم فرم در آرای تاتارکیهویچ مورد مطالعه قرارگرفته است. بخشی از پژوهش نیز به میدان نقشجهان و عناصر معماری آن اختصاص یافتهاست. در پا یان نیز تحلیل و تطبیق فرم در آرای سنتگرایان و آرای تاتارکیه ویچ صورت پذیرفته است. نتایج نشان میدهدکه به کارگیری مفهوم فرم در میدان نقش جهان، در آرای سنتگرایان و آرای تاتارکیه و »الف« ویچ درفرم های با یکدیگر مطابقت داشته است. استفاده از نظم و تناسب ک»ب« است با آرای سنت»الف« ه هدف فرمگرایان که هندسه را نمایان که صورت ظاهر هر چیز است نیز »ب« کننده حقایق ازلی در معماری می دانند مطابقت داشته و همچنین فرم با برداشت سنتگرایان از فرم که صورت را هویت بخش هر شیء یا اثر معماری می دانند قابل تطبیقاست.

کلیدواژه ها:

فرم ، معماری ایرانی - اسلامی ، سنتگرایان ، تاتارکیه ویچ ، میدان نقشجهان