بررسی آیکونولوژیک یک دیدار عاشق و معشوق در چند نگاره با تمرکز بر متون ادبی

تفسیر آیکونوگرافی در پی کشف درونی ترین معنای یک اثر هنری است و این امر به چگونگی انتخاب ارزش های نمادین در برابر تصاویر، داستان ها و تمثیل ها بستگی دارد. اگر سنت نگارگری در متون ایرانی را در نظر داشته باشیم؛ پیوند مضامین و نگاره ها، بافته درهم تنیده ای است که میزان تطابق و یکدستی نقش و متن معیاری برای کامیابی اثر است. چه هنرمند نگارگر خود این مضمون را در قالبی تازه بازآفرینی کرده باشد و چه حاصل تقلید از اثر دیگری باشد؛ در واقع تصاویری را که در منابع ادبی یافته، توصیف و ترجمه کرده اثر جنید بغدادی و تقلید «همای و همایون» است. نگاره هایی که از این اثر در متون دیگری جز منظومه مذکور، اتفاق افتاده، موضوعی است که در این مقاله به آن پرداخته خواهد شد تا با استفاده از ابزار آیکونولوژی، دریچه ای به یافتن ارزش نمادین مستتر در این آثار گشوده شده و استمرار و بازنمایی سنت در بستری تازه نشان داده شود. این نگاره ها شامل نگاره های همای و همایون از خمسه خواجو، دیدار خسرو و شیرین از خمسه نظامی، دیدار زال و رودابه از شاهنامه و دیدار شیرین و خسرو از خمسه امیرخسرو دهلوی است. پس از شرح نگاره ها، را به عنوان ارزشی نمادین مبتنی بر سنتی فرهنگی «عشق عفیفانه» و «بکارت» موضوع را بر رسیدیم و نشان داده شد ارزش « که بازآفرینی این به صورت استمرار سنت در متون مختلف اتفاق افتاده است »های نمادین.

کلیدواژه ها:

آیکونولوژی ، پانوفسکی ، همای و همایون ، شاهنامه ، خسرو و شیرین