تبیین و بررسی جایگاه خودگردانی در آموزش و پرورش با استناد به اسناد بالادستی

خودگردانی، هدفی تربیتی با محوریت توانایی انتخاب و قضاوت مستقل است. این هدف در دهه های اخیر بیش از پیش مورد توجه صاحب نظران تعلیم و تربیت قرار گرفته است. از آنجاکه تحقق این هدف در متربیان مواجهه هوشمندانه و موثر آنها با سلطه گری های پنهان و آشکار را به دنبال خواهد داشت، توجه به این هدف در نظام تعلیم و تربیت امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. بر همین اساس و با توجه به محوریت سند بنیادین تحول در تعلیم و تربیت کشور، پژوهش حاضر به شیوه تحلیل کیفی محتوا و در راستای تبیین جایگاه خودگردانی فردی در این سند راهبردی شکل گرفت. بررسی ها نشان داد با وجود آنکه اشاره مستقیمی به خودگردانی به عنوان هدفی تربیتی در سند بنیادین مشاهده نشده است، با این وجود گزاره های مرتبط با خودگردانی شامل انتخاب، گری، آزاداندیشی، اختیار، اراده، شهامت، آگاهی، تعقل، بصیرت و... به وفور در سند یافت می شود. با این وجود تفکر انتقادی و تحلیل به عنوان اصلی ترین بستر تحقق استقلال اندیشه و خودگردانی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

خودگردانی ، اسلام ، سند بنیادین تحول آموزش و پرورش