رویای تحول یا واقعیت مغفول؟نقدی بر سند تحول بنیادین آموزش و پرورش

سند تحول بنیادین آموزش و پرورش ایران به عنوان یکی از مهمترین اسناد سیاست گذاری آموزشی، تالشی برای ایجاد تحول در نظام تعلیم و تربیت کشور به شمار می آید. این سند با هدف پاسخگویی به نیازهای تربیتی، فرهنگی و اجتماعی ایران تدوین شده و به دنبال ارائه الگویی جامع برای پرورش نسلی توانمند و متعهد است. با این حال، اهمیت بررسی و نقد این سند از آن روست که تحقق اهداف آن نیازمند شناسایی دقیق چالش ها و انطباق بیشتر با واقعیت های اجرایی و اجتماعی کشور است. این مقاله با رویکردی تحلیلی-انتقادی به واکاوی ابعاد مختلف سند در چهار محور اصلی پرداخته است: برنامه ریزی و امکان سنجی، عدالت اجتماعی و تعاملات، زیست بوم فرهنگی و هویت سازی، و نیروی انسانی و روش های آموزشی. تحلیل ها نشان می دهد که سند در برخی موارد از جمله تدوین راهکارهای عملیاتی شفاف، تضمین عدالت آموزشی، و تطبیق با زیست جهان متحول نوجوانان با چالش هایی روبه رو است. یافته های مقاله حاکی از آن است که برای تحقق اهداف سند، تقویت مبانی نظری، بازنگری در سازوکارهای اجرایی و پیش بینی بهتر منابع و امکانات ضروری است. این پژوهش با تمرکز بر تحلیل انتقادی، زمینه ای برای اصلاح و ارتقای اسناد راهبردی آموزشی فراهم می آورد و بر اهمیت عدالت محوری، مشارکت پذیری و انطباق با نیازهای واقعی جامعه تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

سند تحول بنیادین ، آموزش و پرورش ، سیاستگذاری آموزشی ، عدالت آموزشی ، توسعه پایدار