بررسی نقش آموزش در کاهش ناهنجاریهای اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش در کاهش ناهنجاریهای اجتماعی اجتماعی می باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای- اسنادی بوده است. مدرسه و نهاد آموزش و پرورش، به عنوان محیطی خاص شناخته شده که همه افراد به دلیل آنکه از مزایای زندگی اجتماعی بهرهمند شوند ملزم به گذراندن مراحل مختلف آموزش و پرورش مدرسهیی هستند. زیرا نظام مدرسه سهم عمدهای در انتخاب و تخصیص افراد برای ایفای نقشهای اجتماعی دارد که نحوه عملکرد فرد در مدرسه، طول مدت تحصیل و رشته تحصیلی در تعیین شغل و منزلت اجتماعی آینده افراد نقش بسزایی ایفا میکند.. هدف از آموزش صرفا نمره گرفتن و یادگیری یکسری مطالب و موضوعات درسی که بعد از مدتی به دست فراموشی سپرده میشود نیست. با توجه به اهمیت آموزش و پرورش در رشد همه جانبه دانش آموزان به بررسی نقش آموزش و پرورش در کاهش ناهنجاری های اجتماعی پرداخته شود. نکتهای که بسیاری از کارشناسان بر آن تاکید دارند اهمیت نقش آموزش وپرورش در بخش کاهش ناهنجاریهای اجتماعی است. آموزش وپرورش گستردهترین دستگاه فرهنگی کشور است که به طور مستقیم جمعیتی بزرگ را تحت پوشش قرار داده است. ضمن آنکه این مجموعه ابزارهای لازم برای تنظیم و یا کاهش ناهنجاریهای اجتماعی را دارد و میتواند از ساعاتی که دانش آموزان در مدرسه حضور دارند استفاده کرده و برای مقابله با ناهنجاریهای اج تماعی برنامه ریزی کند. آموزش وپرورش میتواند پدر و مادرها را در قالب انجمن اولیا و مربیان جمع کند و برای مقابله با ناهنجاریهای اجتماعی فرزندان شان، آگاهسازی داشته باشد. آموزش وپرورش، در جهت مدیریت ناهنجاریهای اجتماعی، برنامه های مختلفی را در سطح مدارس اجرا میکند که محور و رویکرد آنها، پیشگیری اولیه است که در قالب های متنوع آموزشی، فرهنگی و ترویجی، طراحی و به اجرا در میآید. پیشگیری اولیه به این معناست که تلاش کنیم مهارتها و توانمندی های کودکان و نوجوانان را برای مراقبت از خود در برابر رفتارهای پرخطر و ناهنجاریهای اجتماعی ارتقاء بدهیم.

کلیدواژه ها:

ناهنجاری های اجتماعی ، کنترل ، پیشگیری ، آموزش و پرورش