مهدویت در اسلام و مولفه های تربیتی اعتقاد به مهدویت از دیدگاه شیعه

از جمله اعتقادات بنیادین مذهبی که از منزلت خاصی در تفکرات اسلامی برخوردار است، اعتقاد به آمدن منجی یا مهدویت است. اعتقاد به منجی در بین مسلمانان اعم از اهل سنت و شیعه، همچنان تمام ادیان ابراهیمی مقبول و مورد پذیرش است. مهدویت به دلیل دارا بودن ویژگی های منحصر به فرد یکی از توانمندترین عوامل برای رشد و تعالی جامعه و زندگی تک تک افراد است. تعلیم و تربیت صحیح و واقعی هنگام ظهور اسلام توسط پیامبر اکرم اسلام به اوج درخشندگی خود رسید و در عصر ظهور با رهبری حضرت مهدی(ع) به اوج خود خواهد رسید. هدف اصلی ادیان الهی، تعلیم و تربیت بشر، به معنای تهذیب نفس و تعدیل تمایالات و غرایز، و بال بردن روح و عقل بشر تا عالیترین سطح کمال است؛ از اینرو دین، افکار و عقول واحساس مردم را راهبری کرده، انسان را متوجه عوالم روحی و معنوی می سازد. علما معتقدند دین به انسان می فهماند که بشر، موجودی زوال ناپذیر است و کاربرد جسم و بدن، فقط به منظور تجلیات ظاهری و فعالیت های مادی، آن هم به طور موقت و موسمی است؛ اما انسان، نیازهای لطیفتری نیز دارد که روحانی و عقالنی هستند و برای رشد آنها، به انبیا و راهبری آنان نیازمند است. موضوعات عقلی و روحی، بیش از هر چیز موجب بهجت انسان می شود و همواره از این موارد، احساس نشاط و رضایت می کند. به دست آوردن این نشاط، در گرو وجود مربی تربیت یافته در مکتب الهی است که با برنامه صحیح تربیتی، متربیان خود را تربیت کند. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی در راستای تحقیقات کاربردی به بررسی مهدویت و مولفه های تربیتی آن در دو عرصه فردی و فردی-اجتماعی پرداخته است. دلیل فردی مانند افزایش روحیه اطاعت و بندگی خدا، پرورش حس اخلاقی، کوشش در جهت پرورش عواطف و احساسات، حاضر و ناضر دانستن خداوند و... و در بخش مولفه های فردی-اجتماعی مانند ایجاد وحدت و هم بستگی اجتماعی، کوشش در مسیر آزادگی و ظلم ستیزی، سازندگی جامعه، عدالت محوری، تقویت روحیه پیکار پایداری، صبر و مقاومت اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

مهدویت ، مولفه های تربیتی ، شیعه ، فردی ، اجتماعی