اقدام پژوهی چگونه توانستم اعتماد به نفس و خودباوری را در دانش آموز مقطع متوسطه ارتقا بخشم؟

اعتماد به نفس یکی از تاثیرگذارترین و در عین حال، حساس ترین فاکتورهای زندگی افراد خصوصا دانش آموزان به شمار می رود. اعتماد به نفس یا self-confidence، قضاوت فرد در مورد جایگاه اجتماعی، شخصی و نگرش وی در مورد مهارت ها و توانایی های خود است. به عبارتی اعتماد به نفس به این معنا است که فرد به توانایی هایی که دارد، اعتقاد و باور داشته باشد. بالا و پایین بودن این ویژگی شخصیتی، رابطه مستقیمی با شکست ها و موفقیت های انسان ها در زمینه های کاری، زندگی مشترک، ارتباط با اطرافیان، موقعیت های تحصیلی و غیره دارد. بنابراین در این تحقیق به روش کیفی در قالب اقدام پژوهی ابتدا سعی نمودیم تا علت بروز این مشکل را با استفاده از ابزارهای سنجش، مشاهده، مصاحبه و برگزاری جلسه با والدین دانش آموز مورد بررسی قرار دهیم که نتایج حاصل از یافته ها، حاکی از اثرگذاری عواملی از جمله تجربه برخی موفقیت نشانها و کسب بازخوردهای منفی از اطرافیان، نداشتن توانایی نه گفتن و بیان خواسته های خود در مقابل دیگران، خصوصا همکلاسی ها، آشکار کردن عیب و ضعف های دانش آموز در حضور جمعی از افراد، باور نداشتن به توانایی ها و استعدادهای درونی و غیره در بروز کمبود خودباوری در دانش آموز بود. در نهایت با استفاده از راهکارهای تحسین و تشویق دانش آموز برای موفقیت هایش، عدم مقایسه دانش آموزان با یکدیگر، شرکت در فعالیت های ورزشی و دادن مسئولیت های بیشتر به دانش آموز توانستیم اعتماد به نفس و باور او را نسبت به توانایی هایش ارتقا بخشیم.

کلیدواژه ها:

اعتماد به نفس ، خودباوری ، الگوی خانوادگی ، عزت نفس