نقش معلمان در حل مهارت های ارتباطی و آموزش در دانش آموزان

مطالعات متعدد نشان داده است که مشارکت فعال در فرآیند یادگیری در محیط یادگیری که از محیط یادگیری در دنیای واقعی تقلید می کند موثرتر است. در یک محیط آموزشی و یادگیری سنتی، تنها یادگیری اندکی در کلاس درس انجام می شود، حتی اگر به نظر می رسد یک تغییر فعال اطلاعات وجود دارد. مطالعات همچنین به وضوح نشان داده اند که نقش معلم به تنهایی می تواند مشارکت دانش آموز را در فرآیند یادگیری درهم شکسته یا پرورش دهد. از این رو، انتقال دانش دوطرفه بین دانش آموزان و معلمان ضروری است زیرا این امر مستلزم مشارکت بهینه دانش آموزان است. این مقاله تغییر نقش معلمان را در فرآیند یادگیری، از محیط آموزشی و یادگیری سنتی به محیط یادگیری که مشارکت فعال دانش آموزان را در فرآیند یادگیری تشویق می کند، مورد بحث قرار می دهد. این مقاله در دو بخش تهیه شده است که در بخش اول، بر نقش مهمی که معلم در تغییر نقش دانش آموزان از نقش انفعالی به نقش فعال در فرآیند یاددهی و یادگیری بر عهده دارد، تاکید می کند. این ویژگی های یک معلم موثر مبتنی بر نظریه ساخت گرایی یادگیری است که پیش از آن شرح مختصری از نظریه های رفتارگرایی و شناختگرایی ارائه شده است، و در بخش دوم به نقش معلم در توسعه مهارت های ارتباطی دانش آموزان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

نقش معلمان ، یادگیری دانش آموز محور ، یادگیری معلم محور ، ساخت گرایی ، مهارت های ارتباطی