گردشگری و امنیت اجتماعی مورد مطالعه:شهر ونک

گردشگری در زمانه معاصر به عنوان چهارمین صنعت درآمد زا در عرصه ی بین الملی محسوب می شود. یکی از علل پایین بودن درآمد کشور از گردشگری خارجی دیدی است که اذهان عمومی جهانی از ایران به عنوان کشوری ناامن ارائه داده اند. از عوامل مهم توسعه گردشگری وجود امنیت است، رونق گردشگری در یک منطقه و تردد گردشگران در یک مقصد، موجب به وجود آمدن امنیت می شود. صنعت گردشگری و مقوله امنیت ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. ملاک امنیت در گردشگری احساس امنیت توط گردشگران است. مفهوم احساس امنیت یک از شاخصه های کیفیت زندگی در شهرهاست. بر این اساس می توان اظهار کرد که امنیت پیش زمینه یک احساس امنیت و بستر سازی توسعه جوامع انسانی است و سعادت یک اجتماع در گرو حفظ و بقاء امنیت و احساس ناشی از آن است. ناامنی مکان ها و فضاهای عمومی، نشاط و سلامتی را در زندگی روزمره مختل می کند . با ایجاد مانع بر سر راه رشد فرهنگی و مشارکت عمومی، هزینه های زیادی را بر جامعه تحمیل می نماید. هدف این پژوهش بررسی مفهوم امنیت گردشگری در منطقه ونک با سابقه تاریخی بیش از 1000 سال در استان اصفهان، با وجود داشتن جاذبه های طبیعی بکر هم چون آبشارهای زیبا، چشمه ها و رودهای پر آب و خروشان و دشت های لاله های واژگون در سال های اخیر پذیرای گردشگران است پرداخته شده است. روش پژوهش از نوع اسنادی و میدانی است. برای تکمیل داده ها و اطلاعات از مطالعات میدانی و تکمیل پرسشنامه کمک گرفته شده است. با توجه به حجم نمونه، تعداد 340 پرسشنامه به طور تصادفی در بین گردشگران منطقه توزیع گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار استنباطی، آزمون t، تحلیل رگرسیون و آزمون همبستگی تجزیه و تحلیل شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که نقش تبادلات فرهنگی و معادلات سیاسی و تفکرات اقتصادی و نیروهای انتظامی و دست اندر کاران گردشگری و مردم در رونق منطقه جهت الگوی مناسبی از امنیت برای رشد گردشگران بسیار مهم است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، امنیت گردشگر ، توسعه گردشگری ، روستا شهر ونک ، امنیت اجتماعی