بررسی اثربخشی یادگیری مشارکتی بر پایستگی تحصیلی و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی یادگیری مشارکتی بر پایستگی تحصیلی و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی شهر اصفهان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر ابتدایی شهر اصفهان که در سال های تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ مشغول به تحصیل می باشند بود. روش نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. بدین ترتیب نمونه شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان دختر بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه های پایستگی تحصیلی مرتین و مارش ۲۰۰۸ و مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت ۱۹۹۰ جمع آوری شد. پس از انجام پیش آزمون، گروه آزمایش در سریو پنج نفره تقسیم شد و روش اجرای یادگیری مشارکتی جانسون ۱۹۸۷ را در شش طرح درس که از کتاب مطالعات اجتماعی چهارم دبستان از اکبری، نجفی پازوکی و محمدی ۱۳۹۳ بود، در شش جلسه ۳۵ دقیقه ای هفته ای یکبار اجرا نمودند. برای آزمون رضایت مندی ها از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش یادگیری مشارکتی بر افزایش پایستگی تحصیلی (P<۰.۰۵, F=۲۰۳.۰۴۵) و مهارت های اجتماعی (P<۰.۰۵, F=۱۹۹.۰۰۹) دانش آموزان تاثیر معناداری دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که یکی از موثرترین روش ها برای افزایش پایستگی تحصیلی و مهارت های اجتماعی در دانش آموزان استفاده از یادگیری مشارکتی است.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، پایستگی تحصیلی ، مهارتهای اجتماعی ، دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی شهر اصفهان