نقش روشهای تدریس نوین در بهبود یادگیری جغرافیا

هدف این تحقیق بررسی نقش روش های تدریس نوین در بهبود یادگیری درس جغرافیا و تاثیر آن بر تقویت مهارت ها و انگیزه دانش آموزان است. روش های تدریس نوین، از جمله یادگیری مبتنی بر پروژه (PBL)، آموزش کاوش محور و استفاده از فناوری های پیشرفته مانند سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS)، واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR)، به طور چشمگیری موجب بهبود کیفیت یادگیری و درک مفاهیم جغرافیایی شده اند. این روش ها با ایجاد فضای تعاملی و مشارکتی، انگیزه و مشارکت دانش آموزان را افزایش داده و مهارت های تفکر انتقادی، خلاقیت و حل مسائل را تقویت کرده اند. پژوهش های انجام شده نشان داده اند که استفاده از این روش ها باعث ارتقای توانایی دانش آموزان در تحلیل و درک مسائل جغرافیایی پیچیده می شود و آنها را برای مواجهه با چالش های دنیای واقعی آماده تر می کند. علاوه بر این، روش های نوین یادگیری به تقویت همکاری و تعامل گروهی بین دانش آموزان کمک کرده و باعث بهبود مهارت های اجتماعی آنان می شود. این تحقیق همچنین موانع و چالش هایی را که در پیاده سازی این روش ها در مدارس وجود دارد، شناسایی کرده است، از جمله کمبود منابع و تجهیزات، نبود دانش کافی در معلمان برای استفاده از فناوری های نوین و محدودیت های ساختاری در سیستم آموزشی. در نهایت، پژوهش به طور کلی تاکید دارد که استفاده از روش های تدریس نوین در آموزش جغرافیا می تواند زمینه ساز بهبود عملکرد تحصیلی و پرورش دانش آموزانی با توانایی های شناختی و اجتماعی بالاتر باشد.

کلیدواژه ها:

روشهای تدریس نوین ، یادگیری مبتنی بر پروژه ، جغرافیا ، فناوری های آموزشی ، انگیزه دانش آموزان