مدیریت کلاس درس با روشهای نوین و تعاملی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر روشهای نوین و تعاملی در مدیریت کلاس درس و تاثیر آن بر انگیزش، یادگیری دانش آموزان و عملکرد معلمان است. این پژوهش بهصورت توصیفی و تحلیلی انجام شد و جامعه آماری آن شامل معلمان و دانش آموزان مدارس متوسطه در یکی از شهرهای ایران بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد و مشاهدات کلاسی جمع آوری شدند و تحلیل آنها از طریق روشهای آماری توصیفی و استنباطی انجام گردید. نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از روشهای نوین و تعاملی، مانند یادگیری مشارکتی، بازی وارسازی و استفاده از فناوریهای آموزشی، تاثیرات مثبتی بر افزایش انگیزش و یادگیری دانش آموزان داشته است. همچنین، این روشها باعث تقویت روابط اجتماعی و همکاری گروهی در کلاسهای درس و بهبود کیفیت تدریس معلمان شده است. معلمان نیز با استفاده از این روشها به افزایش رضایت شغلی و بهبود عملکرد آموزشی خود دست یافته اند. با وجود مزایای ذکر شده، پژوهش نشان داد که چالشهایی مانند کمبود منابع آموزشی و مقاومت برخی معلمان در برابر تغییرات وجود دارد که باید با آموزشهای مستمر و تامین منابع لازم برطرف شوند. در نهایت، این پژوهش تاکید دارد که روشهای نوین و تعاملی می توانند به بهبود کیفیت یادگیری و تدریس کمک کرده و برای موفقیت در پیاده سازی این روشها، نیاز به پشتیبانی های مدیریتی و آموزشی مستمر وجود دارد.

کلیدواژه ها:

روشهای نوین ، مدیریت کلاس درس ، یادگیری تعاملی ، فناوری آموزشی ، بازی وارسازی ، آموزش فعال ، تعاملات اجتماعی