قابلیت سنجی ژئومورفوسایت های استاهای شمالی ایران با استفاده از روش رینارد ( نمونه مورد مطالعه ژئوموفوسایت های منتخب استان گلستان)

یکی از مفاهیم جدیدی که امروزه در مطالعات گردشگری و زمین گردشگری مورد توجه قرار گرفته است ژئومورفوسایت ها هستند. این پدیده شامل لندفرم های ویژه ای است که بر مکان های ویژه ی گردشگری تاکید دارند و از ارزش های علمی، اکولوژیکی، فرهنگی، زیبایی و اقتصادی به صورت توام برخوردار می باشند. استان گلستان از جمله مناطق سرسبز و قابل دسترس در جنوب شرقی دریای خزر است که دارای جاذبه های زمین گردشگری منحصر به فردی در سطح کشور و منطقه است. از آنجا که یکی از گام های اساسی توسعه ی این مناطق در راستای توسعه ی زیرساخت های گردشگری آن است. در این نوشتار تلاش شده است با استفاده از روش رینارد توانمندی های گردشگری برخی ژئومورفوسایت های استان گلستان که متشکل از اشکال متنوع است ارزیابی قرار گیرد. که یکی از ظرفیت های بالقوه ی توسعه ی پایدار این منطقه از منظر گردشگری محسوب می شود. در این روش با بهره گیری از پیمایش های میدانی، دو معیار اصلی شامل علمی و مکمل مورد ارزیابی قرار گرفته است، در این روش ارزش علمی متشکل از عیار حفاظتی، کمیابی، شاخص بودن و ارزش های جغرافیای دیرینه و عیار مکمل شامل ارزش های فرهنگی، تاریخی، مذهبی، زمین تاریخی و اقتصادی می شود. نتایج نشان داد ژئومورفوسایت های مورد مطالعه از نظر معیارهای ارزشگذاری فوق الذکر در سه دسته قابل دسته بندی است. که از میان آنها آبشار دوآب کردکوی با کسب بالاترین امتیاز، بیشترین پتانسیل گردشگری را در مقایسه با سایر سایت ها داراست. در نتجه این موضوع زمینه ساز برنامه زیری های دقیق تر از قابلیت های ژئومورفوسایت های این منطقه به منظور دست یابی به توسعه ی پایدار گردشگری ارائه میدهد زیرا این گونه روش ها با دیدگاه های جامع تمامی ابعاد گردشگری پایدار را متناسب با توانمندی های آنها مورد ارزیابی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

ژئو مورفوسایت ، رینارد ، توسعه ی گردشگری ، ارزش علمی و مکمل ، استان گلستان