اقتصاد و حسابداری و اخلاق سه قلوهای ناسازگار

رابطه میان اقتصاد، حسابداری و اخلاق همواره محل بحث و چالش بوده است. اقتصاد به عنوان علم تخصیص منابع کمیاب و حداکثرسازی مطلوبیت، حسابداری به عنوان ابزار اندازه گیری و گزارشگری مالی، و اخلاق به عنوان مجموعه اصول راهنمای رفتار صحیح، هرچند در ظاهر مستقل به نظر می رسند، اما در عمل به شدت با یکدیگر مرتبط بوده و گاهی در تضاد قرار می گیرند. این مقاله با استفاده از روش مروری بر ادبیات، به بررسی نقاط تلاقی و ناسازگاری های احتمالی بین این سه حوزه می پردازد. مرور ادبیات نشان می دهد که تمرکز صرف اقتصاد بر کارایی و سودآوری، بدون در نظر گرفتن پیامدهای اخلاقی، می تواند منجر به تصمیماتی شود که از نظر اجتماعی و اخلاقی محل ایراد هستند. همچنین، حسابداری، در حالی که ابزاری حیاتی برای شفافیت است، می تواند در خدمت اهداف غیراخلاقی، مانند دستکاری سود و گزارشگری متقلبانه، قرار گیرد که نتیجه فشارهای اقتصادی یا ضعف اخلاقی است. یافته ها حاکی از آن است که این ناسازگاری ظاهری، ریشه در تفاوت در ماهیت توصیفی (اقتصاد و حسابداری) و دستوری (اخلاق) آن ها دارد. با این حال، شواهد نشان می دهند که ادغام ملاحظات اخلاقی در اقتصاد و حسابداری، به ویژه از طریق مفاهیمی مانند مسئولیت اجتماعی شرکت ها (CSR) و اخلاق حرفه ای، نه تنها ممکن، بلکه برای پایداری بلندمدت اقتصادی، افزایش اعتماد عمومی و سلامت بازارهای مالی ضروری است. نتیجه گیری می شود که هرچند تعارضات وجود دارند، اما این “سه قلوها” برای دستیابی به توسعه پایدار و عادلانه نیازمند تعامل و هم افزایی هستند

کلیدواژه ها:

اقتصاد ، حسابداری ، اخلاق ، اخلاق کسب وکار ، اخلاق حسابداری ، سودآوری ، شفافیت ، پاسخگویی ، ناسازگاری ، مسئولیت اجتماعی شرکت ها