اعتبارسنجی سندی و ارزیابی محتوایی زیارت وارث امام حسین ع در کتب زیارات و ادعیه شیعه

ارتباط با هم­نوعان سرشتی خداداد است که با در انداختن ساز و کار زیارت اولیای الهی در آیین خاتم جهت­دهی شده است. کنشی معنادار که با ارج نهادن به عواطف بشری و تقویت بنیان­های معرفتی، رهاورد اعتلای شناخت و ارمغان سلامت روان را به همراه دارد. در این میان، فراوانی چشمگیر زیارت­نامه­های امام حسین (ع)، نشان از اهمیت و نقش تاثیرگذار زیارت سید الشهداء دارد و ضرورت دستیابی به زیارتی جامع و استوار را آشکار می­کند. مسئله­ای که پژوهش کتابخانه­ای پیش رو را بر آن داشت تا بر اساس توصیف و تحلیل گزاره­های روایی گزارش کننده­ی زیارت وارث و با عنایت به اهمیت و نقش­آفرینی شیوه­های مبتنی بر شناخت سند و متن در سنجش اعتبار احادیث اسلامی، تلاش خود را بر دو وجه واکاوی سندی و محتوایی متمرکز نماید. پژوهش پیش رو پس از مصدریابی زیارت وارث به عنوان بخش شهرت یافته از زیارت مطلقه­ی امام حسین (ع) در کتب زیارات و ادعیه شیعی ، دریافت که گرچه هرکدام از اسناد گزارش کننده­ی این روایت به سبب راوی و یا روایان نقل کننده آن دچار ضعف سندی هستند؛ اما فراوانی یادکرد ساختار شناخته شده­ی این زیارت با درصد مشابهت قابل اعتنا در منابع روایی، نشان از صدور اجمالی زیارت وارث دارد. هم چنین واکاوی محتوایی زیارت مزبور و پیوند ناگسستنی آن با معارف قرآنی و روایات اسلامی قرینه­ای دیگر در جبران ضعف یاد شده به شمار می رود و زمینه­ساز بهره­مندی بیش از پیش زائران از محتوای سازنده­ی آن خواهد بود.

کلیدواژه ها:

زیارت وارث ، سند ، اعتبارسنجی ، فقه الحدیث ، امام حسین ع