بررسی عوامل پایداری معماری بومی اقلیم سردوخشک نمونه موردی: روستای ده چشمه ـ چهارمحال وبختیاری

زیست و توسعه پایدار امروزه در محافل علمی جهان همواره مورد بحث و کاوش بوده و نظریات مختلفی از ابعادگوناگون ارائه گردیده است. قطعأ حفظ منابع طبیعی خدادادی، عدم آلودگی محیط زیست، حداقل مصرف انرژیهای فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی از طریق تدابیر شهرسازی و معماری از موارد مهم در طراحی و ساخت مجتمع های زیستی بوده. معماری اقلیم سرد و خشک ایران حاوی بسیاری از ویژگی های منحصر به فرد است که ضمن توجه به نیازهای زیبا شناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است. در واقع این معماری نه تنها ازکیفیت های محیط طبیعی خود نکاسته بلکه ماهیت آن را نیز ارتقاء بخشیده است. اینکه هر ساختمانیباید بتواند با محیط طبیعی که در آن واقع شده رابطه برقرار کند جای بحث ندارد. آنچه چالش محسوب می گردد نوعو چگونگی این رابطه است. معماری اقلیم سرد و خشک ایران به اصول و روشهایی دست یافته است که نه تنها تخریب و ضایعه ای را بر محیط تحمیل نمیکند، بلکه فراتر از آن به عنوان عامل کمال بخشیدن به ماده نیز ایفای نقش مینماید.در این مقاله نخست مروری اجمالی در مفهوم پایداری ومحیطی اقلیم سرد و به ویژه روستای ده چشمه به عنوان بستر اصلی مطالعه، پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، پایداری محیطی ، پایداری اجتماعی ، پایداری اقتصادی ، اقلیم سرد و خشک ، روستای ده چشمه