مرجعیت درمانی قرآن (شفا بخش دردهای انسانی)

خداوند در آیه از کتاب عظیم خود، قرآن را با واژه شفا بودن توصیف نموده است (و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمه للمومنین و ال یزید الظالمین اال خسارا) (اسری/ ۸۲) (قل هو للذین آمنوا هدی و شفاء...) (فصلت/۴۴)(یا ایها الناس قد جاءتکم موعظه من ربکم و شفاء لما فی الصدور و هدی و رحمه للمومنین)(یونس/ ۱۷۵). در این مدون که پژوهشی میان رشتهای در علوم قرآنی است، به روش توصیفی- تحلیلی، به واکاوی، مرجعیت درمانی و شفا بخشی قرآن، پرداخته و در این مسیر از تفاسیر بزرگان و روایات اهل بیت علیهم السالم بهره گرفته شده است. طبق آیات مذکور، با ذکر قید مومن، برای کسی که ظالم باشد نه تنها موجب هدایت و شفا و رحمت نیست، بلکه موجبات خسران را فراهم میکند. به کار گیری واژه شفا، مسبوق به وجود بیماری است؛ لذا هم شناخت بیماریها ضروری است و هم درمان آنها الزم. انسان دارای دو بعد روحانی و جسمانی است لذا در نگاه اول دو نوع بیماری لحاظ میگردد. اما با تدبر در آیات الهی می توان، بیماریهای انسان را به چهار شعبه: اعتقادی، روحی، اخلاقی و جسمی تقسیم نمود. البته، شرط اساسی درمان هر نوع بیماری بواسطه قرآن، رجوع به قرآن و استشفای از آن و فرود آوردن سر تعظیم و اطاعت در برابر قرآن است.

کلیدواژه ها:

قرآن ، شفا ، روحی ، اعتقادی ، جسمی ، اخلاقی