بررسی پاسخ گندم به اعمال مدیریت های مختلف تغذیه ای در مزرعه در شرایط شور

بیان مساله رشد و عملکرد در بسیاری از مناطق دنیا تحت تاثیر تنش های محیطی مختلف، محدود می شود. امروزه شوری از مهم ترین عوامل تنش زا در کشور محسوب می شود. مدیریت بهینه کودی در شرایط شور یکی از چالش های اساسی کشاورزی است. هدف پژوهش: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر اعمال مدیریت های مختلف کودی در سطح مزرعه بر عملکرد کیفی و کمی گندم در شرایط تنش شوری انجام شد. روش و چگونگی انجام پژوهش: این پروژه در سال زراعی ۱۲۰۴-۱۳۰۴ در شهرستان شهرضا در استان اصفهان و بر روی گندم رقم نارین، اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی شامل ۱) تیمار شاهد تغذیه گندم بر اساس روش مرسوم کشاورزان منطقه شامل مصرف ۰۰۳ کیلوگرم در هکتار کود اوره و ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار کود سوپرفسفات تریپل، ۲) تیمار تغذیه بر اساس نتایج آزمون خاک و توصیه های موسسه خاک و آب شامل ۰۰۵ کیلوگرم در هکتار کود اوره، ۰۵ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم و ۰۰۲ کیلوگرم در هکتار کود سوپرفسفات تریپل و ۳) تیمار تغذیه تلفیقی شامل مصرف کود فسفر بر اساس آزمون خاک، اسید هیومیک به میزان ۵ کیلوگرم در هکتار، کود پتاسیم محلول بر اساس آزمون خاک به صورت تقسیطی (۰۲ درصد در مرحله آبیاری دوم، ۰۳ درصد در مرحله پنجه زنی و ۰۵ درصد در مرحله شکم خوش)، کود اوره بر اساس آزمون خاک به صورت تقسیطی (۰۳ درصد در مرحله آبیاری دوم، ۰۴ درصد در مرحله پنجه زنی و ۰۳ درصد در مرحله شکم خوش) و محلول پاشی اسید آمینه و جلبک دریایی به میزان سه در هزار در مراحل پنجه زنی و شکم خوش بود. یافته ها و نتیجه گیری: بر اساس نتایج اعمال مدیریت کودی در تیمار ۳ باعث افزایش قابل ملاحظه و معنی دار در عملکرد و اجزا ی عملکرد گیاه نسبت به دو تیمار عرف زارع و توصیه موسسه شد. بیشترین مقادیر ارتفاع بوته، تعداد سنبله در متر مربع، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد کاه و کلش متعلق به تیمار تغذیه تلفیقی بود. مصرف اسید آمینه و کود محرک رشد با بهبود وضعیت حاصلخیزی خاک باعث بهبود عملکرد جذب عناصر غذایی توسط ریشه و در نتیجه بهبود عملکرد گیاه شد و عملکرد دانه در تیمار مورد مطالعه نسبت به تیمار عرف زارع ۵/۱ برابر و عملکرد کاه و کلش حدود ۶/۱ برابر شده است

کلیدواژه ها:

تغذیه ، تنش شوری ، گندم