ارزیابی اثرات پرمصرف ترین حشره کش مورد استفاده در مزارع گندم بر شته سبز گندم Sitobion avenae

شته های گندم از آفات مهم مزارع گندم هستند که علاوه بر تغذیه از شیره گیاهی، باعث انتقال بیماری های ویروسی نیز می شوند. از مجموع چهار حشره کش ثبت شده در کشور علیه شته های گندم، سه حشره کش از گروه ترکیبات فسفره آلی و یک حشره کش متعلق به گروه ترکیبات پایریتروئیدی می باشند. شته های گندم می توانند علاوه بر این حشره کش ها در معرض سایر ترکیباتی که در مزارع گندم استفاده می شوند نیز قرار بگیرند. هدف پژوهش: در این پژوهش، اثرات غیرهدف حشره کش دلتامترین که از ترکیبات توصیه شده علیه سن گندم می باشد، بر شته سبز گندم مورد بررسی قرار گرفت. روش و چگونگی انجام پژوهش: آزمایش در قالب طرح کامال تصادفی با سه تکرار در شرایط آزمایشگاهی با دمای ۲ ± ۲۴ درجه سلسیوس، رطوبت نسبی ۶۰-۵۰ درصد و دوره نوری ۸:۱۶ (تاریکی: روشنایی) انجام شد. تیمارها شامل حشره کش دلتامترین در غلظت توصیه شده (۷.۰ در هزار) و دو غلظت کمتر (۳.۰ و ۱۵.۰ در هزار) و شاهد (آب) بودند. شته ها با استفاده از روش غوطه وری برگ در محلول حشره کش ها تحت تیمار قرار گرفتند. یافته ها و نتیجه گیری: دلتامترین در هر سه غلظت مورد آزمایش سبب تلفات ۱۰۰ درصدی شته گندم شد. اگرچه نتایج حاضر بیانگر حساسیت شته گندم در برابر دلتامترین می باشد، اما لازم است نسبت به توسعه مقاومت در این حشره نسبت به قرارگیری های ناخواسته در معرض این ترکیب پایریتروئیدی توجه شود. لذا ضروری است که برنامه های مدیریت آفات به طور مداوم پایش شوند. در مزرعه، قرارگیری یک آفت در معرض حشره کش های مختلف، پیچیده است و به مجموعه ای از عوامل محیطی و زیستی بستگی دارد. اگرچه داده های به دست آمده در آزمایشگاه به تنهایی برای پیش بینی تاثیرات آفتکش ها در مزرعه کافی نیستند اما، این نتایج می تواند به عنوان مبنایی برای پایش های شبه مزرعه و مزرعه مفید باشد.

کلیدواژه ها:

مزارع گندم ، مدیریت تلفیقی آفات ، اثرات غیرهدف آفتکش ها ، دلتامترین ، شته ها