معماری پایدار و نقد آن در حوزه محیط زیست

معماری پایدار یک رشته علمی است که به محورهایی چون آینده نگری، طراحی با بهترین روش های اکولوژیکی وپایداری فرهنگی، بومی، اجتماعی و اقتصادی و بالا بردن آسایش زندگی انسان است. محیط زیست در برگیرنده عناصرطبیعی محیط، سنت، شرایط جوی، ارزشهای دینی و اعتقادات مذهبی میباشد . مفهوم توسعه پایدار یک تغییر مهم در فهم رابطه انسان و طبیعت و انسان ها با یکدیگر می باشد.با اینکه نتایج بحران های امروزی به خوبی شناسایی شده اند ولی بسیاری از راه حل های ارائه شده نسبت به مشکلات محیطی در معماری پایدار، به نظر ناکارآمد وناقص می آیند. چرا که با وجود ارائه راه حل هایی که در جهت رفع مشکلات محیطی برمی آید اما رویکرد آنها نسبت به طبیعت همچنان گسسته است و ارزش همبستگی طبیعت احیا نشده باقی می ماند. راه حل رسیدن به یک معماری پایدار این است که باید رابطه تنگاتگی بین عناصر ساختمانی و نوع طراحی معمااری سااختمان ها با بهره گیری از انرژی های پاک محیط زیست مثل انرژی خورشید، باد، باران و عناصر نیز محیط و صرفه جویی در مصرفمنابع که با کاهش مصر ، استفاده ی مجدد و بازیافت منباع طبیعی و تلفیا عناصار محیطای باا تکنولاوژی روز و پیشارفته در ساختمانها و در نظر گرفتن محتوای فرهنگی اجتماعی، بومی برای پیاده سازی فن آوری های محیطی باشد. - روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، طبیعت ، فرآیند معماری