الگویی ساختاری از ارتباط بین باورهای معرفت شناختی و سازگاری تحصیلی در دانشجویان الکترونیک: بررسی نقش واسطه ای چگونگی استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل ساختاری از روابط بین میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی، باورهای معرفت شناختی و سازگاری تحصیلی در دانشجویان دوره های مجازی است. روش اجرای این پژوهش توصیفی و طرح پژوهش همبستگی و از نوع معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری پژوهش را شامل کلیه دانشجویان دوره های مجازی دانشگاه اصفهان می باشند که در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۹۷ به تعداد ۳۱۱ نفر بودند. حجم نمونه با توجه به جدول کرجسی و مورگان تعداد ۱۵۵ نفر بوده و روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه استفاده گردید: پرسشنامه محقق ساخته استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی، مقیاس باورهای معرفت شناختی شومر (۱۹۹۳) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک ۱۹۸۴ استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS۲۲ و AMOS استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیات نشان میدهد که بین میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی، باورهای معرفت شناختی و سازگاری تحصیلی دانشجویان رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین بین باورهای معرفت شناختی و سازگاری تحصیلی دانشجویان نیز رابطه معنی داری وجود داشت. همچنین رابطه بین میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی با باورهای معرفت شناختی و سازگاری تحصیلی منفی و معکوس بود. همچنین مدل ارائه شده نیز از برازش مطلوب برخوردار بود و ساختار کلی روابط مورد آزمون از طریق داده های به دست آمده تائید شد.

کلیدواژه ها:

باورهای معرفت شناختی ، سازگاری تحصیلی ، شبکه های اجتماعی مجازی ، دانشجویان