نقش کیفیت زندگی در مدرسه در امید به تحصیل دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان تایباد

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش کیفیت زندگی در مدرسه در امید به تحصیل دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان تایباد بود. این پژوهش، از نظر ماهیت کمی، از نظر هدف کاربردی که به روش توصیفی-همبستگی انجام شده است. جامعه آماری دانش آموزان پسر مدارس متوسطه شهرستان تایباد در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ شامل ۳۷۰۶ نفر می باشد. با توجه به حجم جامعه آماری و بر اساس جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰)، ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی در مدرسه اندرسون و بروک (۲۰۰۰) و امید به تحصیل سامانی و سهرابی (۱۳۹۰) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری t تکمتغیره، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد میانگین نمره کیفیت زندگی در مدرسه در کل و مولفه های آن به جز مولفه عواطف منفی در دانش آموزان دوره اول متوسطه به طور معناداری بیشتر از میانگین نمره نظری (۳) می باشد ولی میانگین مولفه عواطف منفی در دانش آموزان به طور معناداری کمتر از میانگین نمره نظری (۳) می باشد (p < ۰.۰۰۱). میانگین نمره امید به تحصیل در دانش آموزان دوره اول متوسطه به طور معناداری بیشتر از میانگین نمره نظری (۳) می باشد (p < ۰.۰۰۱). نتایج رگرسیون نشان داد مولفه های رضایت عمومی، رابطه با معلم، فرصت، پیشرفت، ماجراجویی و انسجام اجتماعی می توانند به طور مثبت و معناداری و مولفه عواطف منفی می تواند به طور منفی و معناداری امید به تحصیل دانش آموزان مورد بررسی را پیش بینی نمایند (p < ۰.۰۵).

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی در مدرسه ، امید به تحصیل ، دانش آموزان ، شهرستان تایباد