زندان نامه نویسی در حوزه ادبیات داستانی سال های ۱۳۳۲- ۱۳۵۷

زندان نامه نوع ادبی فراموش شده ای است که شامل توصیف زندان و رویدادهای آن می شود. حبسیه و یا زندان نامه تنها در اشعار مسعود سعد خالصه نمی شود؛ در دوره معاصر نیز شاعران و نویسندگان زیادی در زندان ها محبوس شده و زندان نامه خلق کرده اند. زندانی شدن نویسنده ها و آزادی آن ها در دوره مورد مطالعه ما یعنی زمان پادشاهی محمدرضا پهلوی، رابطه تنگاتنگی با مسائل و تحولات سیاسی داشته است؛ زیرا ادبیات در این دوره در خدمت اجتماع و سیاست بوده و طرح مشکلات اجتماعی و گاه سیاسی در داستان ها و مقاله ها، موجب دستگیری نویسنده ها شده است. در نقطه مقابل گاه تحولات سیاسی همچون جنگ، کودتا و انقلاب، در آزادی آن ها تاثیر داشته است. برخی نویسنده های سال های ۱۳۳۲-۱۳۵۷ که تجربه زندان داشته و یا زندان نامه نگاشته اند، هوشنگ گلشیری، محمود دولت آبادی، علی محمد افغانی، نادر ابراهیمی، جمال میرصادقی، صمد بهرنگی و فریدون تنکابنی هستند.

کلیدواژه ها:

زندان نامه نویسی ، ادبیات داستانی ، دوره پهلوی ، نویسنده ، زندان