چگونگی ارجاع (مشخص کردن عام یا خاص بودن) کارگزاران اجتماعی در اشعار فرخی یزدی

شعر عصر مشروطه می توان بیان ادبیانه عناصر سیاسی و اجتماعی دانست که با وجود نقاط ضعف و قوت فراوان، تلاشی موثر برای نهادینه کردن قانون، دموکراسی مبتنی بر غرب و روح آزادی، در جامعه ی سنتی ایران بوده است و از این حیث در شکل گیری انقلاب مشروطه، شاعران و نویسندگان وظیفه ی خود را تا حد زیادی در این خصوص ایفا کرده اند. در این پژوهش در نظر بود که اشعار سیاسی اجتماعی فرخی یزدی حاوی مولفه های گفتمان مداری است که به وسیله الگوی روبژین قابل تحلیل و بررسی است. این پژوهش به منظور کشف چگونگی ارجاع (مشخص کردن عام یا خاص بودن) کارگزاران اجتماعی در چهارچوب الگوی روبژین ارجاع صورت می گیرد. در واقع مشخص کردن عام یا خاص بودن کارگزاران اجتماعی به این معنی است که فرخی یزدی شاعری دوخته که اشعارش بیشتر در روزنامه طوفان چاپ می کرد و او را می توان در غزل سیاسی صاحب سبک دانست. فرخی یزدی دیوان اشعار ملو اشعار سیاسی اجتماعی است. نماینده روزگاری پر فراز و نشیب سیاسی است که قسمت اعظم اشعار خود را در خدمت مردم فقیر جامعه قرار داده است. استبدادستیز، تلاش برای آزادی و توجه به طبقه کارگر دهقان از جمله برنامه های اشعار اوست فرخی باید شاعر آزادی نامه فرخی در غزل به آموزش سنت غنایی با محتوای سیاسی اجتماعی می پردازد و از عهده کار چنان برمی آید که در سرودن غزل سیاسی را شاخص می کند.

کلیدواژه ها:

مشروطه ، وین لیون ، کارگزاران اجتماعی ارجاع (مشخص کردن عام یا خاص بودن) ، اشعار فرخی یزدی