نقش افکار خودآیند مثبت در بهزیستی تحصیلی و خودکنترلی دانش آموزان ابتدایی شهر ایرانشهر

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش افکار خودآیند مثبت در بهزیستی تحصیلی و خودکنترلی دانش آموزان ابتدایی شهر ایرانشهر انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی انتخاب شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر ایرانشهر به تعداد ۴۱۳۶ نفر بودند. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان، شامل ۳۵۱ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، سه پرسشنامه افکار خودآیند مثبت اینگرام و ویس نیکی (۱۹۸۸) و پرسشنامه خود کنترل تانجی (۲۰۰۴)، پرسشنامه بهزیستی تحصیلی: تومینن- سوینی، سالملا-آرو و نیمیویرتا (۲۰۱۲) می باشد. جهت تعیین پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که بر این اساس ضریب پایایی پرسشنامه ها به ترتیب ۹۳/۰، ۸۶/۰ و ۸۳/۰ به دست آمد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرم افزار SPSS ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج بررسی های نشان داد بین افکار خودآیند مثبت در بهزیستی تحصیلی و خودکنترلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد افکار خودآیند مثبت توانسته ۴۳ درصد تغییرات بهزیستی تحصیلی و ۴۹ درصد تغییرات خودکنترلی دانش آموزان را پیش بینی کند.