بررسی نقش ابعاد حمایت اجتماعی در پیش بینی امید به زندگی و رضایت از زندگی در جوانان شهرستان اردکان

این پژوهش به بررسی رابطه نقش ابعاد حمایت اجتماعی در پیش بینی امید به زندگی و رضایت از زندگی در جوانان شهرستان اردکان پرداخته است. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و از لحاظ هدف در زمره پژوهش های کاربردی قرار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش شامل جوانان شهرستان اردکان در سال ۱۴۰۳ می باشد. که نمونه ای به ۱۰۰ نفر جوانان به روش نمونه گیری در دسترس جهت انجام پژوهش انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های حمایت اجتماعی راضی (۱۳۸۶) و رضایت از زندگی داینر و امید به زندگی میلر استفاده شد. نتایج حاصل از همبستگی پیرسون نشان داد که بین حمایت اجتماعی و ابعاد آن، امید به زندگی و رضایت از زندگی در سطح ۵/۰ رابطه معناداری وجود دارد. بین حمایت اجتماعی با امید به زندگی و رضایت از زندگی در جوانان شهر اردکان، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد؛ به این معنا که هر چه حمایت اجتماعی افزایش یابد، امید به زندگی و رضایت از زندگی افزایش می یابد. از بین ابعاد حمایت اجتماعی نیز، بعد حمایت از سوی خانواده، بعد حمایت از سوی افراد مهم زندگی و بعد حمایت از سوی دوستان با رضایت از زندگی در جوانان شهر اردکان، رابطه مثبت و معنی داری دارند؛ به این معنی که هر چه جوانان نمرات باالیی در ابعاد حمایت اجتماعی کسب کنند، رضایت آنان از زندگی در سطح باالیی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، امید به زندگی ، رضایت از زندگی ، جوانان