اثربخشی آموزش والدگری بر رابطه والد-کودک مادران کودکان کم شنوا در مدارس عاد ی و استثنایی

پژوهش حاضر با اثربخشی آموزش والدگری بر رابطه والد-کودک کودکان کم شنوا در مدارس عاد ی و استثنایی انجام شد. این مطالعه با رویکرد کمیو به روش نیمه آزمایشی و با بکارگیری طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری متشکل از کلیه مادران کودکان کمشنوا در مدارس عادی و استثنایی مشعل خاش بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه رابطه والد-کودک پ یانتا (۱۹۹۴) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون پاسخ دادند. همچنین اموزش والدگری نیز پروتکل آموزشی اقتباس یافته از الگوی بارکلی بود که طی ۸ جلسه ۵/۱ ساعته به اعضای گروه آزمایش آموزش داده شد. در پایان نیز دادههای پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و در سطح معنیداری ۰۵/۰ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش والدگری بر رابطه والد-کودک مادران کودکان کم شنوا در مدارس عادی و استثنایی موثر بوده است (۰۰۱/۰>P ). بر اساس نتایج میتوان گفت که آموزش والدگری به عنوان سنگ بنای بهبود رابطه والد-کودک است و معلمان م یتوانند به رفاه خانوادههایی که چالشهای آسیب شنوایی را بررسی میکنند، کمک کنند.

کلیدواژه ها:

آموزش والدگری ، رابطه والد-کودک ، مادران ، کودکان کم شنوا ، مدارس عاد ی و استثنایی