نقش احساس ارزشمندی و افکارخودآسیبرسان در پیشبینی اقدام به خودکشی در نوجوانان دختر

هدف: اقدام به خودکشی در نوجوانان به عنوان یک بحران جدی روانشناختی، نیازمند شناسایی عوامل خطر و مداخلات موثر است. پژوهش حاضر با هدف نقش احساس ارزشمندی و افکارخودآسیبرسان در پیشبینی اقدام به خودکشی در نوجوانان دختر انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهشهای توصیفی-همبستگی و جامعه آماری آن متشکل از کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. حجم نمونه بر اساس فرمول گرین ۱۰۷ نفر تعیین شد اما به منظور کفایت حجم نمونه در مجموع ۱۸۲ داده جمع آوری شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های اقدام به خودکشی، عزت نفس روزنبرگ و افکارخودآسیبرسان (شمالی و برخورداری، ۱۴۰۳) بود. داده ها با بهره گیری از نرم افزار SPSS۲۶ و به روش تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج نشان داد بین احساس ارزشمندی و اقدام به خودکشی در نوجوانان رابطه منفی معنی داری وجود دارد (P<۰.۰۱). بین افکارخودآسیبرسان و اقدام به خودکشی در نوجوانان رابطه منفی معنی داری وجود دارد (P<۰.۰۱). نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد احساس ارزشمندی و افکارخودآسیبرسان در پیشبینی اقدام به خودکشی در نوجوانان نقش معنی داری دارد و مدل رگرسیونی توانست ۴۶.۱ درصد از واریانس اقدام به خودکشی در نوجوانان را پیشبینی کند. نتیجه گیری: احساس ارزشمندی و افکارخودآسیبرسان از عوامل مهم و موثر در اقدام به خودکشی در نوجوانان و باید مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اقدام به خودکشی ، احساس ارزشمندی ، افکارخودآسیبرسان ، نوجوانان