اثربخشی خودآموزی کالمی بر اجتناب شناختی در دانش آموزان پسر ششم ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی خودآموزی کالمی بر اجتنابشناختی در دانش آموزان پسر ششم ابتدایی صورت گرفته بود. روش اجرا به شیوه آزمایشی و با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر دوره ششم ابتدایی شهر محمدیه از توابع استان قزوین بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل ۶۰ نفر با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه ۳۰ نفر (آزمایشی و کنترل) گمارده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های اجتناب شناختی سکستون و دوگاس (۲۰۰۴) بود. در پژوهش حاضر پس از مشخص شدن دو گروه پیشآزمون و پس آزمون، برای دانش آموزان گروه آزمایش برنامه خودآموزی کالمی مایکنبام (۱۹۷۰) در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای اجرا شد. تکرار جلسات به صورت دوبار در هفته بود. اطلاعات پژوهش حاضر با استفاده از روش تجزیه و تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که بین میانگین های دو گروه آزمایش و کنترل با اعمال مداخله برنامه خودآموزی کالمی در متغیر اجتناب شناختی تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین میانگین اجتناب شناختی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون کمتر شد. لذا پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی و مشاوره ای در مدارس، به طور فعال از روش های خودآموزی کالمی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

اجتنابشناختی ، خودآموز کالمی ، دانش آموزان