اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر احساس امنیت عاطفی دانش آموزان طلاق

هدف پژوهش تعیین اثربخشی فرزندپروری مثبت بر احساس امنیت عاطفی دانش آموزان طلاق بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آمار ی این پژوهش شامل ۳۰ نفر از والدین دانش آموزان دوره ی اول متوسطه شهر اهواز در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱. ۳۰ والد به روش نمونهگیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ (نفره ۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (BAQ) استفاده شد. شرکتکنندگان گروه آزمایش، ۸ جلسه برنامهی آموزش فرزندپروری مثبت را دریافت نمودند. دادهها با استفاده از روش آمار ی تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد که فرضیهی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان طلاق مورد تائید قرار گرفته است (۰۱/۰>p.) با توجه به یافتههای پژوهش حاضر که نشاندهنده تاثیر برنامه آموزش مهارتهای ارتباطی والدین در افزایش احساس امنیت عاطفی دانش آموزان طلاق بوده است، پیشنهاد میگردد جهت ارتقای سلامت دانش آموزان توجه ویژه به آموزش والدین بر اساس نیاز و خصوصیات دوران نوجوانی شود.

کلیدواژه ها:

آموزش فرزندپروری مثبت ، احساس امنیت عاطفی ، دانش آموزان ، طلاق