نقد و توسعه مدل اولریش: ارائه چارچوبی تکامل یافته تر برای مدیریت استراتژیک منابع انسانی

در عرصه رقابتی و پویای کسب وکار کنونی، مدیریت استراتژیک منابع انسانی به عنوان یک ضرورت اساسی برای دستیابی به مزیت رقابتی پایدار و تضمین موفقیت سازمانی شناخته می شود. مدل اولریش، به عنوان یکی از رویکردهای برجسته در این حوزه، با معرفی چهار نقش کلیدی شامل شریک استراتژیک، عامل تغییر، مدافع کارکنان و متخصص اداری، تلاش نموده است تا نقش مدیریت منابع انسانی را از یک واحد صرفا اداری و اجرایی به یک شریک استراتژیک و ارزش آفرین در سازمان ارتقا دهد. با این وجود، این مدل با انتقاداتی نظیر ایجاد ساختارهای جزیره ای، عدم انعطاف پذیری در مواجهه با نیازهای متغیر، کم توجهی به تجربه کارکنان و تحولات دیجیتال روبرو بوده است. به منظور توسعه و انطباق این مدل با چالش های نوین، پیشنهاداتی از قبیل تاکید بر چابکی و ساختارهای تیمی منعطف، یکپارچه سازی فناوری و تحلیل داده ها، شخصی سازی تجربه کارکنان و تقویت همکاری های بین وظیفه ای مطرح شده است. علاوه بر این، ضرورت تطبیق مدل با زمینه سازمانی خاص و ارتقای سواد دیجیتال متخصصان منابع انسانی به عنوان راهکارهای اساسی برای افزایش اثربخشی آن شناسایی گردیده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که مدل اولریش، با اعمال بازنگری های لازم و بهره گیری از رویکردهای نوظهور مانند ذینفع محوری و یکپارچه سازی فناوری، همچنان می تواند به عنوان یک چارچوب پویا و کارآمد برای مدیریت استراتژیک منابع انسانی در محیط های پیچیده و پویای کسب وکار عمل نماید. این تکامل، ضمن حفظ توازن میان نقش های استراتژیک و عملیاتی، سازمان ها را در بهره برداری از سرمایه انسانی به عنوان اهرمی قدرتمند برای دستیابی به مزیت رقابتی پایدار یاری می رساند.

کلیدواژه ها:

مدل اولریش ، مدیریت منابع انسانی استراتژیک ، نقد و توسعه