روش شناسی تئاترموزه کاربردی/ حرکتی بر ارتقا نقش آموزش به کودک

تئاترموزه کاربردی_حرکتی ساختار مشارکتی دارند که می توان با کودکان در حین حرکت در موزه وبازدید هدفمند به گفتگو و فعالیت عملی راقب کرد این عمل مشارکت نباید دستوری باشد بلکه جاذبه خود درام موزه ای باید عاملی باشد که مخاطب/اجراگر کودک خود جوش تعامل سازد. اجرای تئاتر آموزشی با رویکرد به موزه ها به عنوان محیط و ابزار اجرا بر پایه تئاتر آزمایشگاهی،مشارکتی، حرکتی از چه طریق و شیوه هایی امکان پذیر است؟ آیا صرفا بازدید از موزه می تواند کودکان را در مورد گذشته آگاه کند؟ تئاتر کاربردی چگونه می تواند بازدید موزه را هدفمند وکاربردی کند؟ این مقاله به دنبال پاسخ وارائه راهکارهایی برای بازدید هدفمند و آموزش غیر مستقیم به کودکان با تکنیک های تئاترموزه کاربردی_حرکتی است. با روش مطالعاتی، کتابخانه ای و میدانی از تجربه اجرایی نگارنده با تطبیق داستان جمشید شاه شاهنامه فردوسی در سه موزه( نطامی،آب، برادران امیدوار) سعد آباد است. و پیشنهاد می شود موزه دارن جهت افزایش بازدید کنندگان وهدفمند شدن بازدید کودکان از تکنیک های هنرکاربردی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

تئاترموزه ، تئاترکاربردی ، آموزش ، کودک ، شاهنامه ، جمشید شاه ، تئاتر حرکتی