بررسی تاثیر مهارت های خودکنترلی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان

این پژوهش به بررسی تاثیر مهارت های خودکنترلی بر کاهش پرخاشگری در دانش آموزان پرداخته است. خودکنترلی به عنوان یک مهارت روانشناختی، توانایی مدیریت و تنظیم هیجانات و رفتارها به ویژه در شرایط استرس زا و پرتنش شناخته می شود. پرخاشگری در دانش آموزان، به ویژه در محیط های آموزشی، می تواند منجر به مشکلات اجتماعی و روانی شود و تاثیرات منفی بر فرآیند یادگیری و تعاملات اجتماعی بگذارد. بنابراین، تقویت مهارت های خودکنترلی می تواند راه حلی موثر برای کاهش این رفتارهای پرخاشگرانه باشد. نتایج پژوهش نشان داد که دانش آموزانی که توانایی های خودکنترلی بیشتری دارند، معمولا کمتر به رفتارهای پرخاشگرانه روی می آورند. این مهارت ها شامل مدیریت هیجان، تنظیم خود و استفاده از راهکارهای حل مسئله در موقعیت های تنش زا هستند. علاوه بر این، آموزش مهارت های خودکنترلی در مدارس می تواند به تقویت مهارت های اجتماعی و کاهش تعارضات بین فردی کمک کند. یافته ها نشان می دهند که برنامه های آموزشی مبتنی بر خودکنترلی، مانند تمرینات مدیریت خشم و تقویت خودآگاهی، می توانند به کاهش رفتارهای پرخاشگرانه کمک کرده و بهبود روابط اجتماعی دانش آموزان را به دنبال داشته باشند. همچنین، محیط های آموزشی که به تقویت مهارت های خودکنترلی می پردازند، می توانند زمینه ساز رشد روانی و اجتماعی دانش آموزان باشند. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان می دهند که مهارت های خودکنترلی نقش بسیار مهمی در کاهش پرخاشگری و بهبود روابط اجتماعی دانش آموزان ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، پرخاشگری ، مهارت های اجتماعی ، مدیریت هیجان