بررسی تاثیر محیط یادگیری مشارکتی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی

این پژوهش به بررسی تاثیر محیط یادگیری مشارکتی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی پرداخته است. یادگیری مشارکتی به عنوان رویکردی نوین در آموزش، بستری را فراهم می کند که در آن دانش آموزان از طریق تعامل و همکاری با یکدیگر، مهارت های اجتماعی خود را توسعه می دهند. هدف اصلی این تحقیق، بررسی میزان تاثیر این روش بر بهبود توانایی های ارتباطی، همکاری گروهی، مسئولیت پذیری و حل تعارض در میان دانش آموزان بوده است. این مطالعه به روش کیفی، توصیفی و کتابخانه ای انجام شده و اطلاعات موردنیاز از منابع معتبر علمی همچون سیویلیکا، نورمگز، مگ ایران، SID و گوگل اسکولار گردآوری شده است. نتایج نشان داد که یادگیری مشارکتی به طور معناداری موجب افزایش تعاملات اجتماعی مثبت بین دانش آموزان شده و زمینه را برای تقویت روحیه همکاری و مسئولیت پذیری در آنان فراهم کرده است. همچنین، مشخص شد که مشارکت در فعالیت های گروهی، مهارت های ارتباطی دانش آموزان را ارتقا داده و آن ها را برای مدیریت تعارض ها و حل مسائل گروهی آماده تر ساخته است. علاوه بر این، پژوهش حاضر نشان داد که نقش معلم در ایجاد محیط مناسب برای یادگیری مشارکتی بسیار حائز اهمیت است و بهره گیری از تکنیک های تدریس مشارکتی می تواند اثربخشی این روش را افزایش دهد. بااین حال، برخی چالش ها مانند کمبود آشنایی معلمان با این روش، عدم آمادگی برخی دانش آموزان برای کار گروهی و نیاز به منابع آموزشی مناسب از جمله موانعی بودند که اجرای موثر یادگیری مشارکتی را تحت تاثیر قرار می دادند. بر این اساس، پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی ویژه ای برای معلمان طراحی شود تا آن ها بتوانند این رویکرد را به طور موثر در کلاس های درس اجرا کنند و سیاست گذاران آموزشی نیز شرایط لازم را برای توسعه یادگیری مشارکتی در مدارس فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، آموزش ابتدایی ، تعامل گروهی