مقایسه روش تدریس مسئله محور و سنتی در آموزش واکنش های شیمیایی و تاثیر آن بر انگیزه یادگیری

آموزش واکنش های شیمیایی به عنوان یکی از مباحث بنیادین علوم تجربی، نقشی اساسی در درک فرآیندهای شیمیایی و توسعه مهارت های علمی دانش آموزان دارد. روش های تدریس مختلف می توانند تاثیر قابل توجهی بر یادگیری و انگیزه دانش آموزان بگذارند. در این میان، روش تدریس مسئله محور به عنوان رویکردی فعال و دانش آموزمحور، با تمرکز بر حل مسائل واقعی و تقویت تفکر انتقادی، در مقایسه با روش سنتی که بر انتقال مستقیم اطلاعات تاکید دارد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف این پژوهش، مقایسه تاثیر روش تدریس مسئله محور و سنتی در آموزش واکنش های شیمیایی و بررسی میزان تاثیر این دو روش بر انگیزه یادگیری دانش آموزان است. این پژوهش به روش کیفی و توصیفی-تحلیلی انجام شده و اطلاعات آن از منابع معتبر علمی و پژوهشی شامل مقالات، کتاب ها و گزارش های تحقیقاتی استخراج گردیده است. تحلیل داده ها نشان داد که روش مسئله محور به دلیل مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری، افزایش تعاملات گروهی و حل مسائل واقعی، تاثیر مثبتی بر انگیزه یادگیری دارد. این روش باعث می شود دانش آموزان مفاهیم پیچیده واکنش های شیمیایی را به صورت عمیق تر درک کرده و ارتباط میان دانش نظری و کاربردهای عملی را بهتر برقرار کنند. در مقابل، روش سنتی با تاکید بر انتقال یک سویه اطلاعات و حفظ مطالب، اگرچه نظم بیشتری در ارائه محتوا دارد، اما در تقویت انگیزه درونی و ارتقای مهارت های تحلیلی دانش آموزان محدودیت هایی نشان داد. یافته ها نشان دادند که دانش آموزانی که از طریق روش مسئله محور آموزش دیده اند، نه تنها عملکرد بهتری در تحلیل و حل مسائل شیمیایی دارند، بلکه اشتیاق بیشتری برای یادگیری نشان می دهند. بر این اساس، پیشنهاد می شود که تلفیق روش های فعال مانند مسئله محور با روش های سنتی، می تواند منجر به ارتقای کیفیت آموزش شیمی و افزایش انگیزه یادگیری در دانش آموزان شود.

کلیدواژه ها:

روش تدریس مسئله محور ، روش تدریس سنتی ، آموزش واکنش های شیمیایی ، انگیزه یادگیری