نقش مصرف کندر در دوران بارداری و بروز بیش فعالی کودک

مصرف کندر (صمغ استخراج شده از درختان جنس Boswellia) در دوران بارداری، با وجود کاربردهای سنتی در تقویت حافظه و کاهش استرس، به دلیل ترکیبات فعالی مانند اسیدهای بوسولیک که از سد جفتی عبور می کنند، نگرانی هایی درباره تاثیرات منفی بر رشد عصبی جنین ایجاد کرده است. مطالعات پیشبالینی نشان میدهد این ترکیبات با مهار مسیرهای التهابی (NF-κB و LOX) و سیگنالینگ Wnt/β-catenin (کلیدی در نورونزایی و تمایز سلولی)، ممکن است باعث اختلال در مهاجرت نورونی، کاهش حجم هیپوکامپ، نقص حافظه کاری و تغییرات اپیژنتیک در ژنهای مرتبط با ADHD (مانند DRD۴ و SNAP۲۵) شوند. در حالی که برخی فرهنگها مصرف کندر را برای افزایش هوش جنین توصیه میکنند، داده های اپیدمیولوژیک انسانی محدود، متناقض و عمدتا مبتنی بر مطالعات مقطعی با نمونههای کوچک و سوگیری یادآوری است. پژوهش های حیوانی نیز افزایش استرس اکسیداتیو، اختلال در فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و اختلالات سیناپتیک را گزارش کرده اند. سازمان های معتبری مانند FDA و ACOG با توجه به پتانسیل سمیت عصبی جنینی (به ویژه در سه ماهه اول) و نبود شواهد ایمنی، مصرف خودسرانه آن را منع کرده و استفاده تنها تحت نظارت پزشکی با دوزهای استانداردشده پس از سه ماهه اول را توصیه میکنند. پژوهش های آینده نیازمند طراحی مطالعات کوهورت آینده نگر چندمرکزی با سنجش بیومارکرهای عینی (مانند غلظت اسیدهای بوسولیک در خون بند ناف)، ارزیابی اپیژنتیک و پیگیری بلندمدت تا نوجوانی، همراه با توسعه مدلهای ارگانوئید مغز انسان و مطالعات یکپارچه امیکس (ژنومیکس، متابولومیکس) برای شناسایی دقیق مکانیسم های آسیب و تعیین آستانه سمیت هستند. در نتیجه، با وجود کاربردهای تاریخی، شواهد موجود از خطرات مصرف کندر در بارداری حمایت میکند و جایگزینی آن با مداخلات ایمن تر مبتنی بر شواهد (مانند اسیدهای چرب امگا-۳) تا دستیابی به داده های قطعی، ضروری است.

کلیدواژه ها:

کندر (Boswellia) ، اسیدهای بوسولیک ، بیش فعالی و نقص توجه ، دوران بارداری