نگاهی بر تدریس پژوهش محور با سبک تدریس سنتی و نوین

تدریس پژوهش محور (Research-Based Teaching) به عنوان یک روش نوین آموزشی، به فراگیران این امکان را می دهد که از طریق تحقیق و کاوش در مباحث مختلف، درک عمیق تری از موضوعات پیدا کنند. این روش برخلاف سبک تدریس سنتی که بیشتر بر انتقال دانش از معلم به دانش آموز متمرکز است، به یادگیرندگان فرصتی برای مشارکت فعال و توسعه مهارت های حل مسئله می دهد. در این مطالعه، به بررسی تفاوت ها و شباهت های بین تدریس پژوهش محور و سبک های سنتی و نوین آموزشی پرداخته خواهد شد. تحلیل های صورت گرفته نشان می دهد که تدریس پژوهش محور، با تاکید بر تفکر انتقادی، کنجکاوی و یادگیری مشارکتی، منجر به افزایش انگیزه و درگیری دانش آموزان در فرآیند یادگیری می شود. از سوی دیگر، سبک تدریس سنتی ممکن است به دانش آموزان این امکان را ندهد که به طور فعال در یادگیری شرکت کنند و فقط به شنیدن اطلاعات اکتفا نمایند. همچنین، در حالی که تدریس نوین، به ویژه در عصر دیجیتال، به ابزارهای فناوری و یادگیری آنلاین متکی است، تدریس پژوهش محور به تعاملات اجتماعی و کاوش اطلاعات از منابع مختلف اهمیت می دهد.

کلیدواژه ها:

تدریس ، پژوهش ، تدریس سنتی ، تدریس نوین